مقایسه دقت معیارهای تشخیص بهجت در اطفال

وجود معیارهای مختلف برای تشخیص بهجت گویای این حقیقت است که هنوز توافق و اجماع کامل در تعریف این سندرم وجود ندارد. با توجه به این که تاکنون مطالعه و بررسی جامعی در خصوص میزان دقت، حساسیت و ویژگی هیچ یک از این 7 معیاری تشخیصی بهجت در اطفال صورت نگرفته است، در این مطالعه به مقایسه میزان دقت معیارهای مختلف تشخیصی در بیماری بهجت اطفال ایرانی مراجعه کننده به مرکز تحقیقات روماتولوژی بیمارستان شریعتی پرداخته شده است. در طول سه سال انجام طرح (1382 - 1380)، از اطفال زیر 16 سال مراجعه کننده به درمانگاه مرکز تحقیقات روماتولوژی بیمارستان شریعتی، دو نمونه تصادفی از بیماران انتخاب شدند. نمونه اول شامل تعداد 177 نفر از بیماران بودند که با نظر حداقل سه نفر از اساتید این مرکز تشخیص بیماری بهجت (Behcet’s Disease) در موردشان قطعی بود (گروه مورد) و نمونه دوم نیز یک نمونه تصادفی به همین تعداد از بیماران بود که جهت رد تشخیص بیماری بهجت به این مرکز ارجاع داده شده بودند که طبق نظر اساتید مرکز تحقیقات فاقد بیماری بهجت بودند (گروه کنترل). حساسیت، ویژگی و دقت معیارها در تشخیص بهجت مورد بررسی قرار گرفت.میانگین سنی در گروه بیماران بهجت (موارد)3.9± 13.6 سال و در گروه شاهد 5.1± 12.8 سال بود. در گروه مورد 53.1% دختر و 46.9% پسر بودند. در گروه شاهد 57.1% دختر و 42.9% پسر بودند.حساسیت معیار Mason &amp Barnes %57.6، معیارO’ Duffy %59.9، معیار بین المللی 73.4%، معیار ژاپن 96.0%، معیار Dilsen %79.7، معیار ایران 95.5% و بالاخره درخت تشخیصی ایران 96.0% به دست آمد. ویژگی معیارهای مذکور از این قرار بود: M&ampB %99.5، O’Duffy %99.5، بین المللی 100%، معیار ژاپن 95.7%، معیار Dilsen %95.7، معیار ایران 95.7% و درخت تشخیصی 95.7%.گر چه برخی از محققین به علت تدوین معیارهای تشخیص بهجت بر مبنای یافته های بالینی بالغین، کاربرد معیارهای تشخیصی BD رایج را جهت شناسایی بیماری در اطفال زیرسوال برده اند؛ نتایج این مطالعه نشان داد که reliability و کارآیی تشخیصی معیارهای هفتگانه رایج BD در نمونه اطفال ایرانی بسیار مشابه کارآیی آنها در نمونه های بالغین بوده است.